شهر شوشتر در شمال استان خوزستان و در نزدیکی دزفول واقع شده و به‌واسطه مجموعه شگفت‌انگیز سازه‌های آبی‌اش شهرت جهانی دارد. این شهر تاریخی، که نام آن به‌معنای «شوش بهتر» است، در نزدیکی شوش باستانی ساخته شده و امروزه یکی از قطب‌های گردشگری و میراث جهانی یونسکو به‌شمار می‌رود.
مجموعه سازه‌های آبی شوشتر، شاهکاری از مهندسی دوران هخامنشی و ساسانی است که با هدف مدیریت و بهره‌برداری بهینه از آب طراحی شده. این مجموعه شامل بندها، پل‌ها، آسیاب‌های آبی، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌هایی است که به‌صورت کاملاً هماهنگ کار می‌کرده‌اند.
بخش‌های مهم سازه های آبی شوشتر
-
آسیاب‌های آبی: با هدایت آب از طریق تونل‌های سنگی، آسیاب‌ها به حرکت در می‌آمدند و پس از آن آب به شکل آبشار به حوضچه‌ها سرازیر می‌شد.
-
بند میزان: برای بالا آوردن سطح آب به‌منظور آبیاری مزارع.
-
رودخانه گرگر: رود دست‌ساز هخامنشی برای کاهش خطرات طغیان رود کارون.
-
برج کلاه فرنگی: بنایی قاجاری برای نظارت بر آب و کارگران.
-
پل‌بند برج عیار: سازه‌ای ساسانی با داستانی درباره ذخیره طلا و نام‌گذاری آن.
-
پل شاه علی: باقیمانده‌ای از دوران صفوی با سه طاق فعال.
-
شادروان: یکی از قدیمی‌ترین پل‌های ایران با ۴۴ دهانه.
-
بند دختر، بند دارا، بند شرابدار و دیگر بندها: ساختارهایی برای هدایت و تنظیم جریان آب.
-
سیکا: مکانی خنک و سنگ‌تراشیده برای استراحت، با حوضی هشت‌ضلعی و کانال‌های آبرسانی.
این مجموعه، نمادی از نبوغ مهندسی ایران باستان است که نه‌تنها در کشور بلکه در سطح جهانی بی‌نظیر به‌شمار می‌رود.
